Quarantaine, pour toujours
Maart 2020
En in een ruk keert Europa zijn blik naar binnen. Naar zijn eigen grote zorgen en leed, uit lijfbehoud voor zijn Europeanen. Waren we ooit eerder zó Europeaan? Het sterke, stugge Europese lijf, dat ineens door de knieën moet voor dit collectieve doel: het virus moet dood.
Het Schengengebied gaat voor dertig dagen dicht, aldus Macron. Dertig dagen tijd voor Here Corona om zich flink te manifesteren op de plekken waar geen zicht op is. Legitiem dit keer, want, oui, oui, non, non, dat zou de spuigaten uitlopen.
Het loopt de spuigaten uit. Aan de grens met Turkije en Griekenland. In kamp Moria op Lesbos. Er was een desastreuze fik afgelopen maandag. Een jong kind heeft het leven gegeven.
Aan fik, niet aan Corona.
Scholen, winkels, zelfs doktersposten sluiten. Mensen lopen in boogjes om elkaar heen en vermijden elkaar als.. de pest. Ze hebben zorgen om hun natjes en droogjes, de kuchjes van hun naasten.
Ondanks de zorgen, barst iedereen van de gevoelens van eendracht. Beelden van zorgverleners die zich prepareren voor een dag werken op de IC. Applaus vanuit de huizen. Er was honger naar, dat lijkt duidelijk, en dat realiseren we ons nu.
Zonder de jacht naar succes, de tijd die ons voortstuwt, eindelijk rust. Zen-boeddhisten lachen minzaam. Moeder aarde schudt ons wakker uit onze gejaagde droom. De wens om ‘het grote slagen’, de wens om nooit te hoeven sterven, het grote ‘waartoe?’
Even komt het niet terecht, en danken we Haar, en de Zon.
Zolang we nog kunnen ademhalen, zien we het heil in deze crisis. Als we niezen blijven we thuis, met de verwarming hoog en de warme slofjes aan. We kunnen nog omkijken naar elkaar. Dat is het goede nieuws. Wie had dat gedacht!
Premier Rutte stelde terecht, dat de meest kwetsbare mensen zich beschermd moeten weten, en het advies aan iedereen is dus ook om thuis te blijven. De handen goed te wassen. Minstens een meter bij anderen uit de buurt te zijn.
Wat een uitkomst, deze Vleermuis van een Crisis, dat hij, precies als het nodig was opdook, om onze grote heren in Brussel te redden van hun grootste opdracht.
De doden in Moria gaan straks in de boeken als collateral dammage.